Spannende dag, naar het ziekenhuis! - 16.01.2017

Vandaag hebben we met z'n allen een lange en spannende dag voor de boeg. Eigenlijk zouden we nog een volle dag in San Pedro de Atacama blijven maar we moeten met Isa naar het ziekenhuis in Calama.

Bij de eerste hulppost hebben ze eerder aangegeven dat de val van Isa waarschijnlijk geen ernstige gevolgen heeft, maar voor de zekerheid moeten we naar het ziekenhuis voor röntgenfoto's. Wij willen ook 100% zeker weten dat alles in orde is! De zorgverzekeraar in Nederland adviseert ons dat Isa per ambulance naar het ziekenhuis gaat en dat er dan 1 ouder meereist. We hebben er wel over nagedacht maar kiezen er toch voor om met z'n allen te gaan. Na veel heen en weer bellen en regelen kunnen we begin van de middag met de taxi richting Calama. Met dank aan de vrouw van Hotel Amigos, ze heeft ons ook geweldig geholpen en gesteund!

We hebben aan Menzis doorgegeven dat we naar Clinica El Loa gaan, maar Mónica heeft weer een kennis gesproken die in Calama bij de kopermijnen werkt en die adviseert om naar Hospital El Cobre te gaan. Dat is een ziekenhuis voor de mijnwerkers in de omgeving en daar hebben ze de meest geavanceerde apparatuur. We willen voor Isa het beste!

Na een taxirit van ruim een uur met een gezellige chauffeur komen we aan bij het Hospital El Cobre in Calama. De taxichauffeur zegt dat we een rolstoel moeten pakken en gelijk naar spoedeisende hulp moeten gaan. Ik meld me bij de receptie waar een vrouw zit die gelukkig Engels spreekt, daar moet ik de paspoorten van Isa en mij laten zien. Linda, Isa en Fiene komen er ook aan, ze krijgen van alle kanten hulp met het sjouwen van de koffers!

We zijn echt heel snel aan de beurt en lopen met de arts en een verpleger naar een onderzoeksruimte. Nogmaals vertellen we aan de arts wat er gebeurd is. De arts kijkt de wervelkolom van Isa na, ook moet Isa wat bewegingen met haar benen maken, dat gaat goed! Hij doet nog wat andere onderzoeken. Isa gedraagt zich echt kranig, we zijn trots op haar!
De arts en de verpleger verlaten de ruimte voor overleg.

Na enige tijd komen ze terug, het uiteindelijke advies is dat er een scan gemaakt moet worden. Ik moet met de verpleger meelopen richting receptie, het blijkt dat we in een particulier ziekenhuis zijn en vooraf worden dan de kosten doorgegeven. De kosten van een scan zijn, schrik niet, 1250 dollar en ik moet vooraf akkoord geven! En ze vragen of ik een creditcard bij me heb, tuurlijk! Dus ik loop terug naar Linda en vertel haar wat het kost, Linda zegt "we zijn toch goed verzekerd, dus doen!". Ook al moeten we het uit eigen zak betalen, dan doe we het nog. Voor m'n gezin doe ik alles, die staan voor mij op nummer 1. Ik heb ook nog een berichtje gestuurd naar Menzis dat we naar een ander ziekenhuis zijn gegaan en dat ze een scan gaan maken. Als een vrouw van de verzekeraar me belt en ik haar de kosten doorgeef valt ze volgens mij van haar stoel, 1250 dollar voor een scan? Wat hebben ze allemaal gedaan dan! Nou, gewoon een scan gemaakt.

We worden opgehaald door de verpleger voor de scan. Linda gaat met Isa mee naar binnen en ik blijf bij Fiene. De scan is snel gemaakt en dan moeten we naar een ruimte om te wachten op de uitslag, spannend!

Na ruim een uur wachten komt de arts met de uitslag, deze is positief.
Ik bel Mónica zodat de arts de uitslag kan toelichten, dan kan Mónica het weer aan ons uitleggen. We zijn heel erg blij dat alles in orde is! Isa moet het de komende tijd rustig aan doen! Wat betreft de arts kunnen we naar huis.

Er is echter toch nog een probleem, de administratieve afhandeling.
De verzekeraar kan maar een garantie afgeven voor betaling van 500 dollar, daarvoor hebben ze een mail gestuurd aan de vrouw bij de receptie. De rekening is echter 1250 dollar, de vrouw wil dat ik 750 dollar met de creditcard betaal. Het advies van de verzekering, niets betalen en gewoon wachten tot wij het vanuit Nederland hebben geregeld. De vrouw blijft maar aandringen dat ik moet betalen en ik blijf maar zeggen dat ik wacht op de verzekering. De vrouw reageert steeds stugger naar mij en ik naar haar. Ze denkt dat ik de rekensom niet begrijp, die begrijp ik maar al te goed maar ik hou voet bij stuk!

Uiteindelijk krijg ik vanuit Nederland een sms bericht dat de garantie voor 1250 dollar is geregeld. Ik bel Mónica en zij legt vervolgens aan de vrouw uit dat er een mail gestuurd is. De vrouw kijkt in haar mailbox, het is alsof de hemel opklaart en de zon begint te schijnen. Eind goed al goed!
De vrouw print alle papieren voor me uit die ik nodig heb voor de verzekering en we nemen op een vriendelijke manier afscheid.

En nu nog een taxi en een kamer regelen. Ik heb van de vrouw van Hotel Amigos wel een telefoonnummer gehad die ik kan bellen, die bel ik dus. Ik leg in het Spaans en Engels door elkaar uit dat we een taxi nodig hebben en een kamer zoeken, aan het einde van het gesprek is het niet duidelijk of ze nu een taxi naar het ziekenhuis stuurt.
We lopen alvast naar het begin van de parkeerplaats. Na enige tijd komt de taxichauffeur aanrijden die ons eerder vandaag naar Calama heeft gebracht, blijkbaar is vooraf al besproken dat hij ons zou ophalen bij het ziekenhuis maar dat is bij ons niet goed doorgekomen.

De taxichauffeur rijdt naar een hostal in het centrum. Linda blijft met Isa en Fiene in een afgesloten taxi zitten en ik ga snel even kijken of de kamer netjes is. Het ziet er goed uit, we laden de spullen uit en brengen deze naar de kamer. Morgen haalt de taxichauffeur ons om 12.30 uur en brengt ons dan naar het vliegveld.

Welterusten allemaal!